Moje miasto jest pięknym okazem brzydoty

Już bardzo długo nie było wpisu. Wykorzystuję właśnie przerwę w uczeniu się do egzaminów, by opowiedzieć o sprawie, która od minionego już grudnia wprawia mnie w przygnębienie. Pod koniec opowiem jeszcze o najbliższych planach co do tego bloga. Zaczynajmy!

Hałaśliwi

Od ostatniego wpisu myślałem często, o czym będzie kolejny. Nie widzicie tego, ale mam podgląd na nieopublikowane posty, których tytułów jest całkiem sporo i doczekają się one może rozpiski. Dlaczego zatem na moim blogu nie ma więcej rozważań? Powód jest prosty - nie lubię hałasować. Do dzisiejszego wpisu zainspirował mnie komentarz pod ostatnim postem od Dot-Mana. Zaczynajmy!

Pomnik trwalszy niż ze spiżu

Dzień Wszystkich Świętych już minął. Ta niezwykła atmosfera, która dotykała większość z nas podczas spacerowania między nagrobkami, odcisnęła swoje piętno również na mojej osobie. Powiem więcej: zarysowała jeszcze mocnej przemyślenia, które kilka miesięcy temu zakiełkowały w mojej głowie i do dzisiejszego dnia rosną, żywiąc się strachem przed przemijającym czasem.

Niespełnione ambicje

Kiedy chodziłem jeszcze do gimnazjum, w trzeciej klasie miałem lekcje muzyki w ramach zajęć artystycznych. W moich planach było nauczenie się tam grania na gitarze, bo chciałem i miałem ambicje, by znaleźć w sobie jakąkolwiek umiejętność, którą mógłbym rozwijać i czerpać z niej profity. Co z tego wyszło już opowiadam...

Renaissance

Herbata wolno wypita. Resztki chęci do pracy cudem odnalezione. Żal do siebie odnośnie niepisania na blogu wciąż istnieje. Zaczynamy.

Tęskno mi do przygody

Kawa czeka na biurku obok laptopa. Za oknem słońce już powoli idzie spać. A ja mam pomysł na post, który siedzi od kilku dni w mojej głowie. O czym chciałbym dzisiaj opowiedzieć? Mam po prostu pewną tęsknotę...

Moda na introwertyka

Moja przygoda z introwertyzmem zaczęła się, kiedy kilka lat temu byłem na zabój zakochany w jednej dziewczynie. Aby się jej przypodobać, starałem się do niej upodobnić - zacząłem po prostu postrzegać ludzi jako coś zupełnie niepotrzebnego; unikałem spotkań, bo wmawiałem sobie, że wolę przebywać tylko w swoim towarzystwie. Oczywiście po wielu miesiącach z sercem pokrytym wieloma bliznami postanowiłem ruszyć dalej w świat i stać się na nowo sobą - nie żałuję tej decyzji. Zapytacie: dlaczego ta miłosna wstawka? Otóż opowiem wam o czymś, co bardzo mnie od pewnego czasu mierzi...